تاثیر نزدیک‌بینی و دوربینی القا شده با لنز تماسی نرم بر روی اندازه‌گیری پارامترهای عصب بینایی به وسیله OCT

هدف: تعیین اثر نزدیک‌بینی و دوربینی القا شده با استفاده از لنز تماسی نرم بر اندازه‌گیری پارامترهای عصب بینایی به وسیله OCT در افراد طبیعی. روش پژوهش: در این مطالعه شبه‌تجربی خود شاهد، 57 داوطلب طبیعی و بدون عیب انکساری 42-18 ساله مورد ارزیابی قرار گرفتند. در هر فرد معاینات کامل چشمی شامل تعیین بهترین حدت بینایی تصحیح شده، فشار درون چشمی، رفرکشن Dry و سایکلوپلژیک و اندازه‌گیری طول محوری چشم صورت گرفت. اسکن‌های OCT برای اندازه‌گیری پارامترهای عصب بینایی در 114 چشم سایکلوپلژیک شده از 57 داوطلب در قدرت‌های انکساری القایی مختلف با استفاده از لنزهای تماسی نرم با پنج قدرت متفاوت (10+، 5+، Plano 5-، 10-) انجام شد. یافته‌ها: میانگین سنی شرکت‌کنندگان 25/6±78/25 سال بود. متوسط ضخامت لایه رشته‌های عصبی شبکیه (RNFL) برای نزدیک‌بینی بالا، نزدیک‌بینی متوسط، امتروپی (لنز تماسی بدون نمره)، دوربینی متوسط، دوربینی بالا به ترتیب برابر 56/10±29/123، 61/11±17/123، 61/11±77/122، 15/11±37/123 و 45/11±42/123 میکرومتر بود. متوسط مساحت کاپ بینایی برای نزدیک‌بینی بالا، نزدیک‌بینی متوسط، امتروپی، دوربینی متوسط، دوربینی بالا به ترتیب برابر 53/0±65/0، 53/0±63/0، 52/0±63/0، 56/0±64/0، و 54/0±64/0 میلی‌متر مربع اندازه‌گیری شد. هم‌چنین در این گروه‌ها هیچ یک از مقادیر مساحت دیسک بینایی و حلقه سر عصب بینایی متفاوت نبودند. نتیجه‌گیری: نزدیک‌بینی و دوربینی القا شده با استفاده از لنز تماسی اثر قابل توجهی برضخامت لایه رشته‌های عصبی شبکیه، مساحت‌های دیسک بینایی، کاپ بینایی و حلقه سر عصب بینایی اندازه‌گیری شده با Fourier Ddomain OCT ندارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 18، شماره 3: 279-270.